Żmijowisko – Wojciech Chmielarz

„Żmijowisko” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Chmielarza. Dowiedziałam się o niej podczas niedawnego spotkania z autorem. Kiedy usłyszałam hasła: tajemnica, zaginięcie, psychologiczna analiza rozpaczy od razu wiedziałam, że prędzej czy później będę musiała po nią sięgnąć. I tak pewnego poranka obudziłam się z wielką chęcią poznania historii, którą zapoczątkował niewinny wyjazd grupy znajomych do małej wsi Żmijowisko.

Lato 2016 – Grupa znajomych ze „starych czasów” wyjeżdża na wspólne wakacje. Zaszywają się w gospodarstwie agroturystycznym, aby wraz ze swoimi bliskimi spędzić razem trochę czasu. Jak to czasami bywa na takich wyjazdach, wracają nierozwiązane sprawy sprzed lat, wypływają niedopowiedzenia i rodzą się nowe konflikty. Jest alkohol, są narkotyki. Pewnego ranka, po hucznej imprezie okazuje się, że nastoletnia córka Kamili rozpływa się bez śladu.

Rok później – Kamila wciąż nie może się pogodzić z zaginięciem Ady. Nie potrafi poradzić sobie ze stratą. Zaniedbuje przy tym siebie, nie potrafi zadbać o młodsze dziecko. Tymczasem ojciec dziewczyny wraca do Żmijowiska, podejmując się własnego śledztwa. Nie on jeden decyduje się na ten krok… a co z niego wyniknie dowiecie się sięgając po książkę.

Początkowo sądziłam, że „Żmijowisko” to bardziej powieść obyczajowa z nierozwikłaną tajemnicą w tle. Że bardziej chodzi o nakreślenie relacji między starymi znajomymi, o ukazanie życia na wsi, wreszcie o opisanie cierpienia i rozkładu rodziny na skutek traumatycznego wydarzenia. Zapewniam Was jednak, że to prawdziwy thriller, którego zakończenie było zacnym zwieńczeniem całej lektury. Napięcie rośnie z każdym kolejnym rozdziałem. Autor ukazuje akcję z 3 różnych perspektyw czasowych mieszając coraz bardziej, a jednocześnie odkrywając przed nami kolejne karty. Poznajemy szczegóły wydarzeń sprzed roku (wspólne wakacje, które zakończyły się tragicznie), następnie przenosimy się do teraźniejszości, kiedy to ojciec na własną rękę poszukuje rozwiązania zagadki. W międzyczasie odkrywamy szczegóły wydarzeń, do których doszło w ciągu tego roku. Podziwiam, że autor nie pogubił się w tym przeplatańcu, a każdy poruszany wątek okazał się być istotnym puzzlem do rozwikłania zagadki.

To, co zasługuje na uznanie, to postaci stworzone na potrzeby tej powieści. Chmielarz nie ogranicza się do nadania imion kreowanym bohaterom. Każda z nich ma swoją historię i osobowość. Jest niezadowolona ze swojego życia rodzinnego kobieta, która na skutek „wpadki” pożegnała się z marzeniami o swojej wielkiej miłości, jest gwiazdka telewizji, która wyróżnia się tym, że jej kolor skóry jest ciemniejszy niż innych, są gospodarze, którzy uciekli od wielkomiejskiego życia… i wiele innych charakternych postaci, z których każda wnosi coś nowego do opowiadanej historii.

Dla mnie „Żmijowisko” okazało się wspaniałą przygodą. Zazwyczaj sięgam po zagraniczne pozycje z tego gatunku. Osadzenie akcji w polskich realiach nadaje książce niesamowitego klimatu. Nie mam tu na myśli wyłącznie względów geograficznych. Powieść świetnie oddaje także naszą polską mentalność i charakterystyczny dla nas system wartości. Bardzo, bardzo polecam!